Skąd się wziąłem już nikt z tych nieukorzenionych, nie pamięta.
Czy oni mnie posadzili?
Nieważne; mroczny, duszący, złowrogi cień starego lasu wisiał nade mną! Ale przyszedł czas, że w końcu mogłem się piąć wzwyż, ku światłu!!! Ku życiu!!!
Nie wszyscy mieli tyle szczęścia, wielu z nas zmarniało, zamarło, ślad po nich zaginął…
Jednak wciąż było tu duszno, nie miałem miejsca!
Dwunożni znów mi pomogli!
WYBRALI MNIE! WYGRAŁEM JA!!!
Mój pień zaczął pęcznieć, konary mogłem rozłożyć szeroko. Ochronię tą ziemię dla nas - drzew.
Czas nadszedł, udało się. Już mogę dać życie.
I w końcu są, wyrosły, moje dzieci, moje ja. Udało mi się zachować tą ziemię dla nas, drzew!
Czas przyszedł, muszę usunąć swój cień, pozwolić im, młodym żyć.
Ale nie chcę tu gnić! Nie chcę stać się pokarmem dla larw! Nie chcę tu zniknąć!
Chcę być! Budować! Ogrzewać! Chcę żyć zapisany w słowa!
CHCĘ JESZCZE TRWAĆ!
Związałem sobą wiele węgla. Pomogłem im i wciąż mam czas, utrzymam go! Nie oddam go!

POMÓŻCIE MI BYĆ!

Opowieść leśnika, zza drewnianego biurka, o trwałości i sensu istnienia lasu, zainspirowana treścią bajeczki Inicjatywy Dzikie Karpaty o pięknie gnijących drzewach. Nieudolna, ale ciężko jest
o rzeczach poważnych bajdurzyć bez sensu.

A teraz krótko i zupełnie poważnie.
W warunkach górskich i pogórza usuwamy drzewa uniemożliwiające nieskrępowany rozwój młodego pokolenia lasu. Tak właśnie wygląda nierozumiana przez bardzo wielu trwałość lasu, czyli płynne zastępowanie się kolejnych pokoleń generacyjnych drzew. Jako imitacja procesu naturalnego trwa tak naprawdę ciągle, niekiedy przyjmując formy dla niewprawnego oka przypominające lasy nie tknięte ludzką ręką.
Wykorzystujemy obsiew naturalny, a usuwamy i sprzedajemy drzewa, które spełniły swoją role jako element drzewostanu. Część tych drzew oczywiście pozostanie w lesie jako przestoje, część wcześniej obumrze z różnych przyczyn – te również zostaną. Ten proces nie jest żadną bajką – to rzeczywistość. Leśnicy twardo stąpający po ziemi wiedzą jakie będą efekty tych działań, czego najlepszym dowodem są drzewostany którymi zajmujemy się od pokoleń.
Las ciągle trwa a społeczeństwo uzyskuje najlepszy, odnawialny surowiec jakim jest drewno.

Autorzy: Grzegorz Rachwał, Maciej Ciuła