Wydawca treści
Rezerwaty przyrody
Rezerwaty przyrody
„Krępak” – rezerwat leśny o powierzchni 137,65 ha. Został powołany Zarządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 8 lipca 1991 r. (M.P. z 1991 roku, Nr 25, poz. 172). W sprawie rezerwatu przyrody „Krępak” obowiązuje Zarządzenie RDOŚ w Rzeszowie z dnia 05.10.2017r.
Położony jest na gruntach miejscowości Korzeniec, w gminie Bircza,
w powiecie przemyskim. Obejmuje oddz.: 188a-c, f, h, ~a, ~b, 189a-d, 190a-c, 191a-b, obrębu Nowe Sady (wg stanu na 01.01.2017 r.).
Rezerwat należy do typu: fitocenotycznych, podtypu: zbiorowisk leśnych (PFi.zl) – klasyfikacja wg głównego przedmiotu ochrony oraz do typu: leśnych
i borowych, podtypu: lasów górskich i podgórskich (EL.lgp) – klasyfikacja wg głównego typu ekosystemu (rozp. MŚ z dnia 30 marca 2005 r. w sprawie rodzajów, typów i podtypów rezerwatów przyrody; Dz. U. z dnia 14 kwietnia 2005 r.).
Powstał w celu zachowania ze względów naukowych, dydaktycznych
i krajobrazowych lasu jodłowo-bukowego naturalnego pochodzenia, z runem charakterystycznym dla podgórskiej formy buczyny karpackiej oraz ciekawych elementów rzeźby terenu i osobliwości geologicznych. Obok buczyny karpackiej
w jego obrębie występują również fragmenty grądu subkontynentalnego oraz zbiorowisk nieleśnych. Flora naczyniowa liczy około 250 taksonów.
„Turnica” – rezerwat leśny o powierzchni 150,33 ha, powołany Zarządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
z dnia 11 grudnia 1995 r. (M.P. z 1996 roku, Nr 5, poz. 59; zm. Dz. Urz. Woj. Podkarpackiego z 2003 r. Nr 110, poz. 1682). W sprawie rezerwatu przyrody „Turnica” obowiązuje Zarządzenie RDOŚ w Rzeszowie z dnia 26.10.2017r.
Położony jest na gruntach miejscowości Makowa, w gminie Fredropol,
w powiecie przemyskim. Obejmuje oddz.: 181a-d, ~a, ~b, 184a-b, 185a-c, ~a, 186a, 187a-d,~a obrębu leśnego Nowe Sady (wg stanu na 01.01.2017 r.).
Rezerwat należy do typu: fitocenotycznych, podtypu: zbiorowisk leśnych (PFi.zl) – klasyfikacja wg głównego przedmiotu ochrony oraz do typu: leśnych
i borowych, podtypu: lasów górskich i podgórskich (EL.lgp) – klasyfikacja wg głównego typu ekosystemu.
Rezerwat powstał w celu zachowania ze względów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych fragmentu puszczy bukowo-jodłowej, reprezentującej zespół żyznej buczyny karpackiej. Flora naczyniowa liczy około 260 taksonów.
„Reberce” – rezerwat leśny o powierzchni 191,03 ha. Został powołany Zarządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
z dnia 11 grudnia 1995 r. (M.P. z 1996 roku, Nr 5, poz. 55). W sprawie rezerwatu przyrody „Reberce” obowiązuje Zarządzenie RDOŚ w Rzeszowie z dnia 12.10.2017r
Położony jest na gruntach miejscowości Wola Korzeniecka, Krajna, Łomna w gminie Bircza, w powiecie przemyskim. Obejmuje oddz.: 143a, b, p, r,~a 144a, b, f-i, ~a, 152a, 153a, ~a, ~b, 154a-d, j, ~a,~b, 156a, ~a obrębu leśnego Bircza (wg stanu na 01.01.2017 r.).
Rezerwat należy do typu: fitocenotycznych, podtypu: zbiorowisk leśnych (PFi.zl) – klasyfikacja wg głównego przedmiotu ochrony oraz do typu: leśnych
i borowych, podtypu: lasów górskich i podgórskich (EL.lgp) – klasyfikacja wg głównego typu ekosystemu.
Celem ochrony jest zachowanie ze względów naukowych, dydaktycznych
i krajobrazowych fragmentu lasu jodłowego posiadającego cechy lasu naturalnego. Obok buczyny karpackiej występują tu także fragmenty grądów, łęgów oraz zbiorowisk nieleśnych. Flora naczyniowa liczy około 300 taksonów.
„Chwaniów” – rezerwat leśny o powierzchni 354,63 ha. Został powołany Zarządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa
z dnia 12 listopada 1996 r. (M.P. z 1996 roku, Nr 75, poz. 675, zm. Dz. Urz. Woj. Podkarpackiego z 2003 r., Nr 110, poz. 1680). W sprawie rezerwatu przyrody „Chwaniów” obowiązuje Zarządzenie RDOŚ w Rzeszowie z dnia 26.10.2017r
Położony jest na gruntach miejscowości Jureczkowa i Wojtkówka,
w gminie Ustrzyki Dolne, w powiecie bieszczadzkim. Obejmuje oddz.: 246a, b, 247a, ~a, 248a-d, ~a, 249a-d, ~a, 250a-c, ~a, 251a-c, ~a, 252a-c, ~a, 253a-c, ~a, ~b, 254a, ~a, ~b obrębu leśnego Wojtkowa (wg stanu na 01.01.2017 r.).
Rezerwat należy do typu: fitocenotycznych, podtypu: zbiorowisk leśnych (PFi.zl) – klasyfikacja wg głównego przedmiotu ochrony oraz do typu: leśnych
i borowych, podtypu: lasów górskich i podgórskich (EL.lgp) – klasyfikacja wg głównego typu ekosystemu.
Powstał w celu zachowania „ze względów naukowych i dydaktycznych wspaniale wykształconej reglowej buczyny karpackiej”. Obok niej w obręb rezerwatu ujęto również niewielkie fragmenty zbiorowisk przedplonowych z modrzewiem europejskim Larix decidua i z sosną zwyczajną Pinus sylvestris oraz nieleśnych. Flora naczyniowa liczy blisko 300 taksonów.
„Na Opalonym” – rezerwat leśny o powierzchni 216,93 ha. Utworzony został Zarządzeniem Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 12 listopada 1996 r. (M.P. z 1996 roku, Nr 75, poz. 687, zm. Dz. Urz. Woj. Podkarpackiego z 2003 r. Nr 110, poz. 1681). W sprawie rezerwatu przyrody „Na Opalonym” obowiązuje Zarządzenie RDOŚ w Rzeszowie z dnia 05.10.2017r
Położony jest na gruntach miejscowości Wojtkówka i Wojtkowa, w gminie Ustrzyki Dolne, w powiecie bieszczadzkim. Obejmuje oddz.: 105a-d, 106a-b, 107a, ~a, ~b, 114a-b, ~a, 115a-f, ~a, 116a-b, ~a, 117a, ~a, ~b obrębu leśnego Wojtkowa (wg stanu na 01.01.2017 r.).
Rezerwat należy do typu: fitocenotycznych, podtypu: zbiorowisk leśnych (PFi.zl) – klasyfikacja wg głównego przedmiotu ochrony oraz do typu: leśnych
i borowych, podtypu: lasów górskich i podgórskich (EL.lgp) – klasyfikacja wg głównego typu ekosystemu.
Powstał w celu zachowania „ze wzgledów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych naturalnego zbiorowiska buczyny karpackiej porastającej zbocze poprzecinane licznymi potokami”. Towarzyszą mu fragmenty bagiennej oszyny górskiej Caltho-Alnetum. Flora naczyniowa liczy około 170 taksonów.
„Nad Trzciańcem” – rezerwat leśny o powierzchni 182,11 ha. Został utworzony Rozporządzeniem Wojewody Podkarpackiego Nr 84/2000 z dnia 10 kwietnia 2000 r. (Dz. Urz. Woj. Podkarpackiego z 2000 r., Nr 29, poz. 242). W sprawie rezerwatu przyrody „Nad Trzciańcem” obowiązuje Zarządzenie RDOŚ w Rzeszowie z dnia 12.10.2017r
Położony jest na gruntach miejscowości Trzcianiec, w gminie Ustrzyki Dolne, w powiecie bieszczadzkim. Obejmuje oddz.: 231b-d, 232a-c, 233a-d, ~a, 234b-d, ~b, 235b-d, 236c-d obrębu leśnego Wojtkowa (wg stanu na 01.01.2017 r.).
Rezerwat należy do typu: fitocenotycznych, podtypu: zbiorowisk leśnych (PFi.zl) – klasyfikacja wg głównego przedmiotu ochrony oraz do typu: leśnych
i borowych, podtypu: lasów górskich i podgórskich (EL.lgp) – klasyfikacja wg głównego typu ekosystemu.
Powstał w celu zachowania „ze względów naukowych i dydaktycznych dobrze wykształconego zbiorowiska buczyny karpackiej w formie reglowej,
z występującym w jego runie szeregiem gatunków roślin chronionych oraz licznych osobliwości dendrologicznych”. Na niewielkich fragmentach występuje bagienna oszyna górska Caltho-Alnetum. Flora naczyniowa liczy ponad 170 taksonów.
„Kalwaria Pacławska” – rezerwat krajobrazowy o powierzchni 173,23 ha, utworzony Rozporządzeniem Wojewody Podkarpackiego z dnia 15 maja 2001 r. (Dz. Urz. Woj. Podkarpackiego z 2001 roku, Nr 38, poz. 643). W sprawie rezerwatu przyrody „Kalwaria Pacławska” obowiązuje Zarządzenie RDOŚ w Rzeszowie z dnia 06.10.2017r.
Położony jest na gruntach miejscowości Huwniki i Nowosiółki Dydyńskie, w gminie Fredropol, w powiecie przemyskim. Obejmuje oddz.: 28a-c, 29a-k, 30a-g, 31a-d, ~a, 32a-j, ~a, ~b, ~c, 33a-d, ~a, ~b obrębu leśnego Nowe Sady (wg stanu na 01.01.2017 r.).
Rezerwat należy do typu: krajobrazów, podtypu: krajobrazów naturalnych (PKr.kn) – klasyfikacja wg głównego przedmiotu ochrony oraz do typu: typu: leśnych i borowych, podtypu: lasów górskich i podgórskich (EL.lgp) – klasyfikacja wg głównego typu ekosystemu.
Powstał w celu zachowania „ze względów naukowych i dydaktycznych drzewostanu bukowo-jodłowego oraz elementów krajobrazu kulturowego”. Na szatę roślinną składa się: podgórska forma buczyny karpackiej Dentario glandulosae-Fagetum, grąd subkontynentalny Tilio-Carpinetum oraz kwaśna buczyna górska Luzulo luzoluidis-Fagetum typicum. W rezerwacie znajduje się stanowisko kłokoczki południowej oraz cisa pospolitego. Znajduje się tu szereg malowniczo położonych kaplic i kapliczek „kalwaryjskich” połączonych ścieżkami, które często przemierzają rzesze pielgrzymów.
„Kopystanka” – rezerwat krajobrazowy o powierzchni 188,67 ha. Został utworzony Rozporządzeniem Wojewody Podkarpackiego z dnia 11 października 2001 r. (Dz. Urz. Woj. Podkarpackiego z 2001 roku, Nr 83, poz. 1458). W sprawie rezerwatu przyrody „Kopystańka” obowiązuje Zarządzenie RDOŚ w Rzeszowie z dnia 12.10.2017r.
Położony jest na gruntach miejscowości Kopystno i Posada Rybotycka, w gminie Fredropol, w powiecie przemyskim. Na gruntach nadleśnictwa obejmuje oddz.: 49a-g, 50a-f, h, ~a, 51a-c, ~a obrębu leśnego Nowe Sady (wg stanu na 01.01.2017 r.), o powierzchni 146,62 ha.
Rezerwat należy do typu: krajobrazów, podtypu: krajobrazów naturalnych (PKr.kn) – klasyfikacja wg głównego przedmiotu ochrony oraz do typu: różnych ekosystemów, podtypu: lasów i łąk (EE.lł) – klasyfikacja wg głównego typu ekosystemu.
Celem ochrony jest „zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych stanowiska ostrożnia siedmiogrodzkiego Cirsium decussatum, zbiornika roślinności kserotermicznej góry "Kopystanka" oraz drzewostanów wykształconych w formie podgórskiej buczyny karpackiej”. Na szatę roślinną składa się: podgórska forma buczyny karpackiej Dentario glandulosae-Fagetum, grąd subkontynentalny Tilio-Carpinetum, łęg podgórski Carici remotae-Fraxinetum oraz murawy kserotermiczne z klasy Festuco-Brometea. W jego obrębie odnotowano ślady działalności człowieka z okresu średniowiecza – odkryto tu pozostałości grodu pierścieniowatego z XI w.
Najnowsze aktualności
Komentarz do postu Inicjatywy Dzikie Karpaty
Komentarz do postu Inicjatywy Dzikie Karpaty
Docenianie pracy i wysiłku pokoleń ludzi związanych z lasem na podstawie własnych obserwacji i publiczne ich wyrażanie odbieramy jako przejaw co najmniej dobrej woli w dążeniu do utrzymania stanu jaki się opisuje. Niemniej jednak takiego podejścia nie spodziewaliśmy się od członków Inicjatywy Dzikie Karpaty. Dziękujemy. Dziękujemy za docenienie kilkudziesięciu lat pracy w stwierdzeniach dotyczących wyjątkowej wartości przyrodniczej lasów birczańskich.
Informacje o licznie występujących gatunkach chronionych, zróżnicowanych drzewostanach, okazałych drzewach przekazywane przez IDK są tak samo prawdziwe jak to że nadal będziemy wykonywać dobrze swoją pracę. Zachowamy te gatunki i ich siedliska i zapewnimy drewno dla wszystkich chętnych.
W nie tak dalekiej przeszłości dwukrotnie wykonaliśmy tytaniczną pracę odbudowując drzewostany, które przekazano nam doszczętnie zrujnowane. Teraz je podziwiamy – wszyscy.
Pierwszy raz – po dewastacjach okresu międzywojennego i rabunkach dokonanych przez okupantów w okresie II Wojny Światowej. Daliśmy radę. Pomimo niewyobrażalnego wyeksploatowania zasobów leśnych przez zarządców, którzy działali tylko i wyłącznie z chęci zysku w krótkim czasie. Zachowaliśmy ciągłość lasu.
O marnej kondycji lasów pod Turnicą pisał przyrodnik z Przemyśla Tadeusz Trella, w Roczniku 17 „Ochrony Przyrody” (Kraków 1937 r.), wydanym przez Państwową Radę Ochrony Przyrody:
„W czasie od końca wojny światowej po lata ostatnie dokonały się na Turnicy głębokie przemiany, najpiękniejsze drzewostany padły pod siekierami drwali, miejsce lasów wysokopiennych zajęły rozległe zręby i młodniki, przeważnie z wprowadzonych, obcych dla Turnicy gatunków, jak świerki, sosny, modrzewie, dęby i wiązy – bór karpacki w swej naturalnej, pierwotnej postaci zachował się jedynie
w nielicznych zakątkach.”
II wojna światowa nie ominęła lasów. Działania wojenne, systematyczny, nie zorganizowany i nie mający żadnych cech gospodarowania rabunek dokonywany przez okupantów, sprawił, że lasy te były w opłakanym stanie.
Drugi raz – po dewastacjach spowodowanych działalnością Rządowego Ośrodka Łowieckiego
w Arłamowie w latach 1968- 1982. Również daliśmy radę.
Nadmiernie rozmnożony jeleń zniszczył, poprzez zgryzanie pędów i ogryzanie kory, młode pokolenie lasu na obszarze około 20 tys. ha (ogrodzony teren Ośrodka), co groziło zagładą lasu – stare i chore drzewa zamierają, a bez młodego pokolenia nie ma kto ich zastąpić.
Zredukowaliśmy „jelenia arłamowskiego” przywracając równowagę na linii las-zwierzyna. W latach 1981 – 1992 pozyskano około 10 tys. sztuk jelenia (zagęszczenie jelenia po redukcji spadło około 10-cio krotnie). Wiedza i doświadczenie. Te dwie cechy pozwoliły nam na zaplanowanie i wykonanie działań tak, że dzisiaj aktywiści Inicjatywy Dzikie Karpaty nazywają ten las puszczą.
Jest co podziwiać. Zapraszamy.
Można spokojnie i bez żadnych przeszkód delektować się efektami naszej pracy w miejscach gdzie nie wprowadzono zakazów wstępu, czyli na ponad 90% powierzchni nadleśnictwa.
Nie ma konieczności naruszać obowiązującego prawa oraz narażać życia i zdrowia bagatelizując zagrożenia.
Wiecie Państwo doskonale, że wchodząc w czasie majówki na powierzchnie, które aktualnie objęte są pracami z pozyskania i zrywki drewna, a co za tym idzie zakazem wstępu (wykaz powierzchni dostępny na stronie internetowej Nadleśnictwa Bircza) złamali Państwo obowiązujące przepisy prawa. Zakaz wstępu, ze względów bezpieczeństwa, obowiązuje osoby postronne od dnia rozpoczęcia prac aż do ich zakończenia.
Nadleśniczy Nadleśnictwa Bircza
Zbigniew Kopczak
