Wydawca treści
Polskie lasy
fot. Paweł Fabijański
fot. Paweł Fabijański
fot. Paweł Fabijański
Polska jest w europejskiej czołówce, jeśli chodzi o powierzchnię lasów. Zajmują one 29,2 proc. terytorium kraju, rosną na obszarze 9,1 mln ha. Zdecydowana większość to lasy państwowe, z czego prawie 7,6 mln ha zarządzane jest przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe.
W Polsce lasów wciąż przybywa. Lesistość kraju zwiększyła się z 21 proc. w roku 1945 do 29,2 proc. obecnie. Od roku 1995 do 2011 powierzchnia lasów zwiększyła się o 388 tys. ha. Podstawą prac zalesieniowych jest „Krajowy program zwiększania lesistości", zakładający wzrost lesistości do 30 proc. w 2020 r. i do 33 proc. w 2050 r. Lasy Polski są bogate w rośliny, zwierzęta i grzyby. Żyje w nich 65 proc. ogółu gatunków zwierząt.
Lasy rosną w naszym kraju na glebach najsłabszych, głównie z powodu rozwoju rolnictwa w poprzednich wiekach. Wpływa to na rozmieszczenie typów siedliskowych lasu w Polsce. Ponad 55 proc. powierzchni lasów zajmują bory. Na pozostałych obszarach występują siedliska lasowe, głównie mieszane. Ich niewielką część stanowią olsy i łęgi – niewiele ponad 3 proc.
W latach 1945-2011 powierzchnia drzewostanów liściastych na terenach PGL LP wzrosła z 13 do ponad 28,2 proc.
Na terenach nizinnych i wyżynnych najczęściej występuje sosna. Rośnie ona na 64,3 proc. powierzchni leśnej w PGL LP oraz na 57,7 proc. lasów prywatnych i gminnych. W górach przeważa świerk (zachód) oraz świerk z bukiem (wschód). Dominacja sosny wynika ze sposobu prowadzenia gospodarki leśnej w przeszłości. Kiedyś monokultury (uprawy jednego gatunku) były odpowiedzią na duże zapotrzebowanie przemysłu na drewno. Takie lasy okazały się jednak mało odporne na czynniki klimatyczne. Łatwo padały również ofiarą ekspansji szkodników.
W polskich lasach systematycznie zwiększa się udział innych gatunków, głównie liściastych. Leśnicy odeszli od monokultur – dostosowują skład gatunkowy drzewostanu do naturalnego dla danego terenu. Dzięki temu w latach 1945-2011 powierzchnia drzewostanów liściastych na terenach PGL LP wzrosła z 13 do ponad 28,2 proc. Coraz częściej występują dęby, jesiony, klony, jawory, wiązy, a także brzozy, buki, olchy, topole, graby, osiki, lipy i wierzby.
W naszych lasach najczęściej występują drzewostany w wieku od 40 do 80 lat. Przeciętny wiek lasu wynosi 60 lat. Coraz więcej jest drzew dużych, liczących ponad 80 lat. Od końca II wojny światowej ich powierzchnia wzrosła z 0,9 mln ha do prawie 1,85 mln ha.
Raporty o stanie lasów w Polsce
Najnowsze aktualności
Polecane artykuły
Pędzenia próbne w Nadleśnictwie Bircza
Pędzenia próbne w Nadleśnictwie Bircza
W dniach 17, 18 i 19.02.2015 r. na terenie Nadleśnictwa Bircza obyła się inwentaryzacja zwierzyny grubej metodą pędzeń próbnych.
Pędzenia próbne w Nadleśnictwie Bircza
W dniach 17, 18 i 19.02.2015 r. na terenie Nadleśnictwa Bircza obyła się inwentaryzacja zwierzyny grubej metodą pędzeń próbnych.
Powierzchnie zostały wybrane za pomocą generatora liczb losowych. W tej metodzie wystarczy policzyć zwierzynę na powierzchni odpowiadającej do 10% całkowitej powierzchni kompleksu leśnego, aby następnie wyliczyć zagęszczenie i liczebność gatunków dla całego kompleksu leśnego.
Uczestników liczenia podzielono na dwie grupy. Jedną z nich była grupa obserwatorów ruchomych, drugą tworzyli obserwatorzy stali, zapisujący wszystkie spostrzeżone zwierzęta, z określeniem płci i przybliżonym wieku.
W inwentaryzacji oprócz pracowników służby leśnej oraz stażystów Nadleśnictwa Bircza wzięli udział pracownicy Nadleśnictwa Krasiczyn, Dynów, Brzozów, Mielec, Tuszyma, Lubaczów, Leżajsk, przedstawiciele Koła Łowieckiego: „Bór" Bircza, „Ryś" Ustrzyki Dolne, „Dzik" Przemyśl, „Żbik" Przemyśl.
Pogoda dopisała, przez trzy dni pędzeń była słonecznie, co w znacznym stopniu poprawiało organizację i wpływało pozytywnie na nastroje uczestników pędzenia których każdego dnia było ponad 70 osób. Wśród zainweteryzowanej zwierzyny znalazły się takie gatunki jak jelenie, dziki , sarny, zające, lisy, kuna, oraz wiewiórka.
Pędzenia próbne
Jedna z metod inwentaryzacji zwierzyny - głównie płowej - polegająca na przepędzaniu określonych partii lasu i liczeniu wychodzącej zwierzyny. Dla przeprowadzenia inwentaryzacji tą metodą konieczne jest zaangażowanie stosunkowo licznej naganki oraz przeszkolonych obserwatorów.