Asset Publisher
Zasoby leśne
W Nadleśnictwie Bircza dominują siedliska lasu górskiego świeżego oraz lasu wyżynnego świeżego. Głównymi gatunkami lasotwórczymi są buk i jodła.
Dominującym siedliskiem leśnym jest las górski świeży (49,25%) i las wyżynny świeży (47,42%).
Powierzchniowy udział siedliskowych typów lasu w Nadleśnictwie Bircza i w rozbiciu na obręby leśne, obrazuje poniższy diagram.
Powierzchniowy udział gatunków panujących w poszczególnych typach siedliskowych lasu w Nadleśnictwie Bircza przedstawiono na poniższym diagramie.
Należy zauważyć wysoką zgodność składów gatunkowych w poszczególnych TSL. Na siedlisku LGŚW (49,3% powierzchni leśnej) największą powierzchnię zajmuje jodła 35,81% i buk 32,08%, ze znacznym udziałem sosny 25,88%. Gatunkami panującymi na LWYŻŚW (47,42% powierzchni leśnej) jest odpowiednio:sosna 37,96%, jodła 33,36% i buk 18,40%.
Nadleśnictwo sukcesywnie przebudowuje drzewostany sosnowe, występujące na gruntach porolnych. Zastosowany rozmiar (tempo) przebudowy wynika z dobrego stanu zdrowotnego tych drzewostanów i z tego tytułu nie należy skracać wieku rębności.
Drzewostany Nadleśnictwa Bircza odznaczają się znacznym zróżnicowaniem wiekowym. Powierzchniowo i miąższościowo przeważają drzewostany klasy odnowienia. Znaczący jest udział drzewostanów w przedziale wiekowym od 61 do 70 lat.
Strukturę klas wieku w nadleśnictwie przedstawia poniższy diagram.
W skali całego Nadleśnictwa Bircza struktura wiekowa drzewostanów z przewagą starszych klas wieku, jest korzystna w kontekście stosowanych sposobów zagospodarowania rębniami złożonymi ze średnim i długim okresem odnowienia. Rozkład zapasu w klasach i podklasach wieku oraz duży udział drzewostanów w klasie odnowienia zapewnia trwałość lasu i ciągłość użytkowania drzewostanów.
W porównaniu z poprzednimi rewizjami urządzania lasu w Nadleśnictwie Bircza następuje wzrost zasobów drzewnych i przeciętnej zasobności.
Kształtowanie średniej zasobności w poszczególnych rewizjach:
Średni wiek drzewostanów Nadleśnictwa Bircza od I rewizji urządzenia lasu również systematycznie wzrasta.
Źródło danych :
PUL Nadleśnictwa Bircza na lata 2017-2026
Asset Publisher
Bieszczadzkie żubry cierpią od telazjozy (uwaga! drastyczne zdjęcia)
Bieszczadzkie żubry cierpią od telazjozy (uwaga! drastyczne zdjęcia)
Oko żubra porazona telazjozą
Byk chory na telazjozę syracił zdolnośc swobodnego poruszania się
elazjoza bardzo zaawansowane stadium.
W sierpniu 2019 roku stwierdzono kilka przypadków telazjozy - groźnej choroby żubrów powodowanej przez nicienie. Pasożyty żyjące w gałce ocznej przeżuwaczy powodują u nich ślepotę, zaburzenia ruchu i w konsekwencji śmierć. Niestety, choroba w bieszczadzkich stadach postępuje.
- Nicienie z rodzaju Thelazia powodują ciężkie choroby oczu przeżuwaczy zarówno domowych, jak i dzikich, przy czym u zwierząt żyjących na wolności nie ma praktycznie żadnych możliwości leczenia – objaśnia doktor Stanisław Kaczor, powiatowy lekarz weterynarii w Sanoku. - Niewielkie nicienie o długości od 6 do 21 mm żyją w przewodach łzowych, w worku spojówkowym, pod trzecią powieką i na rogówce oka u bydła i żubrów. Z uwagi na to, że to choroba przenoszona przez owady, jest silnie inwazyjna, przysparzająca wielu cierpień, a w konsekwencji mogąca doprowadzać do śmierci zwierząt. Bywa, że żubr okalecza się, a nawet zabija się o drzewo w czasie biegu. Dochodzi też do przypadków autoamutacji gałki ocznej, wyrywanej z bólu na sękach.
Pierwszy przypadek telazjozy stwierdzono w 2012 roku w Balnicy. Żubr dotknięty chorobą był agresywny w stadzie, kłuł rogami inne osobniki, uderzał łbem o drzewa, nie bał się ludzi. W 2013 roku został wyeliminowany i wówczas okazało się, że był trapiony przez nicienie telazjozy. Od tego czasu stwierdzono tę chorobę u kilkunastu padłych osobników, w innych zaś przypadkach, z uwagi na stan rozkładu, nie dało się ustalić pewnej przyczyny śmierci.
- Monitoring, jaki prowadzimy wśród stad daje dziś bardzo niepokojący obraz, bo osobników zainfekowanych przybywa, zwłaszcza wśród żubrów starszych, ale są też przypadki u młodzieży – mówi Grażyna Zagrobelna, dyrektor RDLP w Krośnie. – Stąd też uzyskaliśmy decyzje Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska o eliminacji 15 chorych osobników. Istnieje bowiem duże prawdopodobieństwo, że w czasie jesiennego zbijania się w większe stada, kolejne żubry będą zarażane.
W Bieszczadach żyje ponad 600 żubrów w stanie dzikim, skupionych w dwóch większych subpopulacjach: wschodniej i zachodniej. Telazjoza stwierdzana była u żubrów żyjących na terenie Nadleśnictwa Baligród i Komańcza, a więc w zachodniej części Bieszczadów.
- Najpoważniejszy problem jest w stadzie na terenie Nadleśnictwa Baligród, gdzie według naszych obserwacji zainfekowanych jest około 30-40 żubrów. Nie ma możliwości ich leczenia, jedyne działania, jakie możemy podjąć to eliminacje chorych osobników, aby skrócić cierpienie zwierząt i zapobiegać dalszemu rozprzestrzenianiu się choroby – zaznacza doktor Stanisław Kaczor.
Do tej pory wyeliminowano przez odstrzał 9 chorych żubrów na terenie Nadleśnictwa Baligród, gdzie w stanie dzikim żyje około 300 osobników, w tym 50 tegorocznych cieląt. Jeden chory żubr został też wyeliminowany na terenie Nadleśnictwa Komańcza. U części osobników choroba spowodowała całkowite zniszczenie oczu. Problem dotyczy też stad żyjących w lasach Nadleśnictwa Lesko, jak również bydła domowego, które może być zarażone w okresie aktywności much przenoszących nicienia telazjozy.
Tekst: Edward Marszałek
Rzecznik prasowy RDLP w Krośnie
Zdjęcia: Damian Stemulak, Nadl. Baligród
